In 1986 vond in reactor nr. 4 de kernramp van Chernobyl plaats, maar wegens een grote vraag naar stroom bleven de andere reactoren nog in werking, de laatste tot december 2000. De kerncentrale wordt nog steeds bemand, want de drie overige reactoren zijn wel buiten werking gesteld, maar bevatten nog steeds kernbrandstof, die in de gaten dient te worden gehouden.
Op 26 april 1986 vond een kernsmelting plaats, in reactor nr. 4, hetgeen resulteerde in wat breed gezien wordt als het ergste ongeval in de geschiedenis van de kernenergie. Reactor 4 werd bij het ongeluk volledig verwoest en een groot gebied rondom de kerncentrale raakte radioactief besmet. Om verdere uitbraak van radioactiviteit binnen de perken te houden werd met man en macht een geïmproviseerde betonnen sarcofaag gebouwd rond de reactor. De bevolking van nabij gelegen gebieden werd geëvacueerd. Grote delen van Europa werden geraakt door de fall-out, waarbij vooral de Oekraïense en nabijgelegen Wit-Russische SSR zwaar werden getroffen. Daarbuiten waren de radioactieve effecten volgens VN-organisatie UNSCEAR (Scientific Committee on the Effects of Atomic Radiation) “vergelijkbaar met een jaarlijkse dosis van natuurlijke achtergrondstraling en daarom van weinig radiologische significantie. In 2016 is de bouw van een nieuwe sarcofaag voltooid.
Voor meer informatie: Kerncentrale Chernobyl
De powerplant was zeer interessant. We zijn naar de reactor 4, waar binnen de controlekamers van reactor 2, 3 en de Golden Corridor is.
Dit laatste is een gang van zo’n 1 km lang en die verbind alle ruimtes met elkaar.
We moesten schorten aan en overschoenen die we over onze eigen schoenen konden doen. Een mutsje, handschoenen en een masker.
We hebben diverse dingen bekeken en ook gehoord. Eigenlijk echt te veel om op te noemen, maar het was het meer dan waard.
De gids, een vrouw genaamd Julia die al 21 jaar werkzaam is daar heeft ons de hele tijd wegwijs gemaakt en verteld over het hoe of wat.
We zijn er zo’n 4 uur geweest inclusief een half uurtje lunch.
