Therapy

therapy31

Een groot en verlaten ziekenhuis. Ik kreeg hem door van een goede urbexvriend. Die vond dat wel wat voor mij 😀 ..
En ik ging zowaar weer eens alleen. Heb al eens een ziekenhuis (Sanatorium Basyl) alleen gedaan en toen liep ik er totaal niet op m’n gemak. Maar nu dacht ik: Ik ga er voor. Komt al goed 🙂 ..
Dus zo stond ik voor de opening waar ik door heen moest om er in te komen.
En het is echt een groot ziekenhuis…………………… Slik………………………….
Eindelijk binnen en maar gelijk de trappen gezocht (wel goed opgelet waar ik weer uit moest, want mijn gps-vermogen is totaal noppes nada nix) en eerst maar naar boven, dan heb je die trappenzooi gehad weet je. En ik ben geen fanatiek trappen loopster, dus was best bekaf toen ik daar aankwam hahaha.
En toen kijken en foto’s maken. Meeste ruimtes waren helaas leeg, maar ondanks dat was het er toch wel leuk om diverse dingen op de foto te zetten.. Ik voelde me zelfs beter op m’n gemak als bij Sanatorium Basyl en keek m’n ogen uit.
En zo ging ik verdieping na verdieping na verdieping.. En ik was toen op de verdieping waar mijn in/uitgang zat. Hoefde alleen nog 1 gangetje te doen en toen hoorde ik wat. Gepraat…..??? Ik dacht eerst uit de kelder.. Maar hoe dichter ik naar de gang liep waar ik heen moest werd het gepraat harder. Sleutels rammelden en voetstappen kwamen dichterbij.
Sneaky om het hoekje gekeken en daar zag ik iemand lopen. Ooooh kutttt….. Achter mij stond een grote invalidenwc, ik daar in, deur open gelaten en daar achter gaan staan. Als ze dan langs lopen, dan is het maar hopen dat ze hem niet verder open duwen en alleen zo kijken.
De stemmen kwamen dichterbij, ik kon ze alleen niet verstaan. Leek wel frans en dat kan ik echt niet verstaan.. De sleutels begonnen steeds harder te rammelen en de voetstappen leken wel in mijn hoofd te dreunen……….. Ondertussen zat mijn hart in mijn keel te bonken en hoopten dat ze dat niet zouden horen..
1 man liep langs mijn schuilplaats en ging de andere gang in.. De andere man ging denk ik terug van waar die vandaan kwam.. En toen werden de voetstappen en gerammel van sleutels steeds zachter.. En toen hoorde ik nix meer..
Even om het hoekje gekeken, ik zag niemand.. Snel m’n camera in m’n tas gepropt en nogmaals om het hoekje gekeken. De ene gang was helemaal leeg. De andere gang naar mijn uitgang ook.. Met een zachte (gelukkig had ik m’n gympies aan zeg), maar snelle spurt naar mijn uitgang gelopen en daar vliegensvlug weer door naar buiten.
Daar een gigagrote zucht gelaten en op het gemakje naar IeTie gewandeld om weer naar huis te gaan 😀 ..

Bezocht: April 2016

Gallerij