Pre Metro
Deze mooie locatie samen met Tabitha (Borgersenco) en haar vriendin Melissa gedaan..
Het 1e metrostelsel werd officieel geopend ergens in 1975. Het werd vanwege ruimtegebrek ipv naast elkaar, maar boven elkaar gebouwd.
Maar ergens in 1989 werd de bouw stilgelegd. Een paar tunnels werden alsnog in gebruik genomen, maar er is dus ook nog een gedeelte aangelegd wat er nu al zo’n 30 jaar verlaten bijligt. Dit zijn zo’n 8 stations en die bevinden zich nog in ruwbouwstaat.
En dit zijn vele km’s die je kan lopen. Maar om die te lopen moest je er eerst komen en dat ging niet echt van een leie dakje. Al die metrostations lijken op elkaar en de gene met wie we waren dacht dat we de goeie hadden, maar toen we dus op de sporen liepen kwam ze er achter dat we verkeerd waren. Geeft nix, gewoon rechtsomkeert en de goeie zoeken he :D. Maar dit liep een beetje anders af dan gepland.
We liepen langs een betonnen 3hoeksmuurtje met daarin een putachtig iets. Melissa en ik liepen gewoon er langs weer terug naar het perron, maar Perry en Tabitha deden iets raars. Die wilden op de een of andere manier over het muurtje gaan, maar kwamen beiden verkeerd terecht. Perry vol met z’n borstkas boven op dat betonnen muurtje en Tabitha lag er naast te bloeden.
Snel naar het perron, ff uitblazen, bijkomen. Tabitha het goede perron gezocht, daar heen gegaan, konden gelijk de sporen op en naar de ingang en toen in het donker naar de 1e halte toe. Eindelijk daar aangekomen even helemaal bij gekomen van de schrik en klap.
Perry had wat last van z’n zij, maar het ging prima (hij is gelukkig niet zo kleinzerig uitgevallen) en Tabitha had wat schaafwondjes, dus die verzorgd met m’n EHBOzooi die ik bij had :).
Toen 6 uur rondgelopen in Pre Metro. Wat een lange locatie. Groot valt op zich wel mee, maar het is het wandelen van de ene station naar het andere. Diverse eindpunten gezien en ook vele leuke dingen gezien. Buitenlucht via een heel groot gat, tractor, fiets en een omhooggaande metrobaan. Geweldig. De adrenaline steeg goed en daardoor ging het ook goed met Perry.
Na afloop weer in het donker terug naar de uitgang gelopen. Wat ook zeer spannend was, want we stonden met z’n 4en achter een grote pilaar verstopt en te wachten tot de metro voorbij zou komen. Eindelijk kwam tie, wij doorlopen en gelukkig een leeg perron :D. En zo weer naar buiten. Nog wat nagekletst met Tabitha en Melissa, afscheid genomen en op naar de volgende locatie.
We hebben nog 2 leuke huisjes kunnen doen, maar daarna ben ik toch maar snel door naar Nederland gereden, halverwege de HuisArtsenPost gebeld en daar gelijk naar toe gereden, want meneer kreeg het best wel heel erg moeilijk na de lange zitpauze.
Resultaat: een paar zwaar gekneusde ribben, blauwe strepen op z’n zij en wat kleine schaafwondjes, maar hij vond het een topdag en zou het zo overnieuw willen doen :D.
Bezocht: Oktober 2011