Een leuk klein ingestort huisje.
Ik zag hier maar 1 foto van en dat was die van dat bedje met een mooi groot open uitzicht op de achtertuin. De muur daar was al in elkaar gestort. Meerdere foto’s had ik er nog niet van gezien, dus hoe de rest er uit zag wist ik niet.
Maar toen ik hier heen wilde gaan hoorde ik wel al diverse verhalen.. 🙁
Buren zouden opletten.. Is klein dorpje, dus elke onbekende auto word in de gaten gehouden. En de eigenaar zou in de zelfde straat wonen en zou wel eens een wandeling langs het huisje doen om het ff te bekijken.
Maar toch wilde ik wel dat kamertje in het echt zien, maar echt een goed gevoel had ik er niet bij.
Dus op een zaterdagochtend heel vroeg ging ik hier heen en kwam zelfs nog met donker aan. Een eindje van het huisje vandaan geparkeerd en toen ff wachten. Begon het nog eens te regenen ook. Ja dat kan er ook nog wel bij joh.
De hele straat was (nog) niet verlicht, dus heb eerst een kwartier in m’n auto in het pikkedonker moeten zitten zodat m’n oogjes een beetje gewend waren aan de duisternis om mij heen.
Met telefoon ook op een heel donker schermpje ging ik op zoek naar het huisje. Had wel al een mededeling gekregen dat ik over een draad heen moest stappen. Ok, de draad zat er nog, maar was nou niet echt laag genoeg om er over heen te stappen en ook niet echt stevig genoeg om me er al wankelend over heen te laten klimmen, dus half struikelend kwam ik het terrein op.
Merkte wel dat het gelukkig behoorlijk bebost om het huisje heen en je had alleen zicht vanaf de straat bij dat draadhekketje.
Toen op zoek in het duister naar het gaatje langs waar ik naar binnen moest, maar dat ging nog wel redelijk snel toen ik met een zwak lichtje van de zaklamp kon rondkijken.
Eenmaal binnen merkte ik dus op dat de helft van het gebouw ingestort was. Alleen de voorkant die je dus ziet staat overeind en de achterkant, althans het dak er van is ingestort en dan bij de slaapkamer een stuk muur weg.
En ja hoor, sta je net binnen gaan de lantaarnpalen buiten ineens aan.. Schrok me de pleures.
En zo stond ik te wachten, maar voelde me nog steeds niet op m’n gemak. Nog steeds wat duister buiten ondanks de lantaarns.. En aangezien het ook nog steeds regende was het dus ook behoorlijk bewolkt wat het er ook niet lichter op maakt.
Maar ik was het beu dat wachten en voelde me echt niet lekker daar binnen. Had al paar keer heen en weer gelopen en zag bij de slaapkamer dat de achterkant ook helemaal bebost was dus ik trok de stoute schoenen aan en ging maar foto’s maken met behulp van m’n zaklampje. Dus ben op een zwak lichtje beetje gaan bijkleuren in de foto’s.
Ok, het is niet echt je van het, maar wilde daar toch echt graag weg.. En zo veel foto’s kon je er nou toch ook niet maken merkte ik op.
Daarna snel alles weer opgeruimd en weer door het zelfde gaatje naar buiten gekropen. Buiten nog steeds zwaar bewolkt en regen 🙁 ..
Snel weer over dat draadhekketje gestruikeld en bijna gerend naar de auto.
Bezocht: Augustus 2020