Fort de Ruiter
Het eerste Fort de Ruyter was een redoute, aangelegd door de Fransen voor de Engelse invasie van 1809. Het werk, toen Fort Saint-Hillaire geheten, had de vorm van een onregelmatige zevenhoek en was omgeven door een natte gracht. Na 1809 zou het deel gaan uitmaken van nieuw Franse kustverdedigingswerken aan de Westerschelde. Onder Nederlands bewind werd het fort herdoopt in Fort de Ruyter; in de 19e eeuw is het afgebroken. In 1903 kwam een commissie met het voorstel bij Vlissingen een nieuw kustfort te bouwen. Dit werd nodig geacht om de Nederlandse neutraliteit op de Westerschelde te handhaven. Er werd echter weinig prioriteit gegeven aan de bouw van het fort, discussies binnen de overheid zorgden voor vertraging. In 1913 werd dan toch begonnen, maar het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog verhinderde de verdere uitvoering van de plannen, onder meer omdat Duitsland het bestelde geschut niet leverde. Uiteindelijk werd in 1918 besloten het werk niet te voltooien; in 1926 werd het onvoltooide als vestingwerk opgeheven en sindsdien ligt er er maar somber bij. Tegenwoordig word het gebruikt als schapenveld.
bron: scheldenet.nl
Bezocht: Januari 2010