Wat een gave garage is dit.. Wel grotendeels al ingestort, maar tussen de ingestorte gedeeltes staan toch nog een paar mooie exemplaartjes.
Was hier in 2020 al eens geweest met m’n vriendin, maar toen konden we er niet, want de eigenaar stond te wachten op de postbode.. Echt he.. Hebben wij weer..
We zagen toen al een auto voor het huis staan.. En we dachten eerst van misschien andere urbexers, maar ja ik hou er niet zo van, zeker niet als ze nog in de auto blijven hangen.. Naja misschien is de urbexer binnen en wacht de andere buiten..
Maar goed, na een half uur wachten waren we het beu en gingen er heen en toen stapte er dus een heel oud mannetje uit.
En de komende anderhalf uur stonden we dus gewoon vastgenageld aan de grond daar om te luisteren naar hem.. Maar we mochten er niet in.. Godgloeiende zeg.. Ppffftt.. Staan we daarom anderhalf uur te blauwbekken..
Maar goed, heel z’n levensverhaal aangehoord. Weet niet meer precies alles, maar meneer Kees, want zo heet hij, zat goed in de slappe was en zijn Annie die tig jaar jonger was dan hem werkte dan nog in de zorg enzo..
Maar nee, we mochten er echt niet in.. Stond op instorten enz enz enz.. En daar ging tie weer totaal over op een heel ander onderwerp..
Na anderhalf uur waren we het beu en zeiden we dat we echt er vandoor moesten gaan en konden we eindelijk loskomen van hem.
En nu was ik er weer.. Maar nu was het zondag.. En dan werkt de post niet. Al moest Kees nu toch eens weten dat er toch nog een postbode langs is geweest hahahahaha.
Maar ja, hij had niet gelogen, meeste is ingestort ja en je moet toch wel goed kijken of je ergens een goede hoek kan maken voor een foto, maar ondanks dat was het toch wel een hele leuke loc en ben blij dat ik er alsnog ff langs ben gereden 🙂 .
Bezocht: Januari 2021