Manoir Romantique
Dit is een oud landhuis. Tot voor kort heeft er zelfs nog iemand in gewoond.. Vorig jaar of paar jaar geleden hebben hier zelfs al urbexers binnen gestaan en werden weggestuurd met de mededeling dat de beste man er nog woonde. Pas geleden is de beste man overleden en dat ging als een lopend vuurtje. Zo bereikte het mij ook.. En ja, toen de beste man er nog woonde was het niet interessant, maar nu wel. En heel interessant, want meneer woonde gewoon echt in een urbexhuis. Als je daar binnen rondloopt dan zou je echt denken dat het er al jaren verlaten bij staat.
Maar ik moest en zou hier heen gaan.. Er stond al een dag gepland en toen hoorde ik dat ie weer dicht was..
De man die achter het landhuis woont, een soort van beheerder/concierge, was de meute alweer zat en had de boel dichtgemaakt. Gatverdarrie… En dat werd door meerdere urbexers gezegd en ja, aangezien het voor mij niet naast de deur is heb ik die dag maar afgehaakt.
En toen een paar dagen later hoorde ik dat ie weer open was.. En ja, nu wilde ik toch echt wel gaan kijken.. Dus op een vrijdagochtend ff heen en weer gereden en woow, wat was dat ff spannend zeg :D.
Toen ik aankwam rijden ben ik eerst er eens langs gereden. Hoe zat het met die concierge……???? En woow, alsof tie het wist, hij stond gewoon voor zijn raam te gluren…
Ok, auto verderop geparkeerd en toen naar het landhuis gelopen. Vanaf de kant waar ik vandaan kwam had hij geen zicht, dus heel snel stond ik op het terrein en voor het huis. Eerst maar eens kijken hoe ik er in moest. Klein kiertje gevonden, tussendoor gepropt en yes, Annie was binnen. Ben maar gelijk foto’s gaan maken, want ik vond het totaal niet lekker dat die man in het andere huis zat en gewoon af en toe eens naar buiten zat te kijken.
Bij sommige ramen moest ik nog oppassen en kruipen ook, want dan zag je dus zo het andere huis..
Toen zag ik door een ander raam 2 mensen aankomen. Beetje kijken.. Terug lopen en toen hoorde ik wat beneden. Ok, dat zijn dus urbexers :D.
Ik was ondertussen helemaal boven een beetje m’n ding aan het doen en toen kwam er ineens een auto het terrein op rijden… Ok……. Nu vind ik er nix meer aan he hahahah. Ik had al zenuwen, maar nu helemaal.
Heb m’n spullen bij elkaar geraapt, in de tas gedaan en richting beneden. Daar kwam ik de 2 (geschrokken) urbexers tegen hahaha.. Muriëlle en Teddybear.. Ze gingen het toch nog ff proberen, want de eigenaar van de auto was naar het andere huis gelopen. Misschien dat ie daarom elke keer naar buiten keek, maar toch…
Ik heb ze nog een fijne dag gewenst en ben toen weer richting kiertje gegaan om mezelf er weer uit te wurmen…
5 uur rijden, 1 uurtje zenuwen, gigaleuke foto’s en weet je.. Het was het allemaal waard :D.
Bezocht: November 2014